Beste lezer,

Het had een groot feest moeten worden, op vakantie met mijn papa, mama en zusje. De verwachtingen waren hooggespannen.

Daar moet je mee uitkijken, want hoe meer je verwacht, hoe harder het kan tegenvallen.

Het begon leuk, namelijk met Britt, mijn lieve speelvriendinnetje op de camping in Epen. In het speeltuintje hadden wij samen de grootste lol. Wat ik ook leuk vond was het feit dat ik steeds op mijn loopfiets naar de WC toe moest.

Maar al snel begon het warm te worden, en papa en mama hadden niet echt een schaduwrijk plekje voor dat koekblik uitgekozen, waardoor het al snel verzengend warm werd en ik en mijn zusje de slaap niet meer goed konden vatten.

Papa en mama waren dat plekje ook snel zat en verkasten de bus naar een boomrijke camping in Vaals. Ze zeiden dat het vanwege de hitte was, maar volgens mij was het ook zodat papa makkelijker biertjes kon gaan drinken met Jesse.

Dat laatste is maar tot 1 avond beperkt gebleven, de volgende dag, uitgerekend de dag dat mijn zusje jarig was, regende het dat het goot. Papa chagrijnig, zat al de hele morgen op zijn iPad naar Weeronline te kijken. En dus, inpakken maar…..papa is zo’n onhandige kluns, dat mama dat voor ons deed, papa moest ons in de slecht weer ruimte maar gaan vermaken.

Het goede nieuws was wel dat we naar la douce France gingen. Sterker nog, vanwege een vergissing van papa en mama, werd het zelfs het eerste nachtje een heuse hotelkamer! Speciaal voor mij hadden papa en mama een camping uitgekozen met een beekje, zodat ik lekker met water kon spelen. Ons kampeerplekje lag zelfs aan een beekje en niet leek nog een succesvolle 10 dagen in Frankrijk in de weg te kunnen staan. Er waren bergen, er waren beekjes, er waren prachtige kastelen, wijndorpjes en mooie zonnige terrassen waar je lekker kon eten. Elke dag met papa op de loopfiets naar de bakker voor een authentiek stokbroodje. En we hebben ook nog drie keer heus gewandeld in de bergen en bossen.

Maar toch, ik had het snel koud en op de camping waren alleen grijze duiven, die allemaal dezelfde sportieve vrijetijdskleding droegen, in caravans sliepen en een fiets hadden meegenomen met elektrische traphulp, die ‘s avonds in een speciaal daarvoor aangeschaft schuurtentje werden gestald.

Ik heb echt mijn best gedaan, maar ik kon er niets aan doen dat ik na een paar dagen Frankrijk al riep:

“Ik wil naar huis, ik wil met Faber spelen”.