Verborgen strandjes en ruige bergen


4 T

Dag lezer,

Een ideale vakantie bestaat uit een goede balans tussen enerzijds inspanning en anderzijds ontspanning. Althans…..dat vinden mijn ouders, dat inspanningsgedeelte kan mij sinds mijn geboorte eigenlijk wel gestolen worden.

Mijn vader ‘s grootste hobby in de winter is het afspeuren van het internet en de atlas op zoek naar mooie nieuwe plekjes om te ontdekken. In de winter van ’18/ ’19 had hij het vakantieparadijs ontdekt, zo beweerde hij……Noord-Spanje, de Costa Verde. Dit paradijs bestaat enerzijds uit prachtige kliffen met kleine pittoreske strandjes en schattige stadjes waar je ‘pintos’ kunt eten en cider kunt drinken. Maar een klein stukje het binnenland en je stuit op de Picos de Europa, een bergketen die zijn naam te danken heeft aan de ontdekkingsreizigers uit de 16e eeuw die vanaf de Atlantische Oceaan de bergen in de verte zagen en dan wisten dat ze weer veilig terug in Europa waren aangekomen.

Omdat mijn zusje en ik vooral van het strand en zwemmen zijn (ontspannen) en mijn ouders vooral van het wandelen in de bergen (inspannen), zou dit het ideale compromis moeten zijn. Een dagje inspannen zou worden afgewisseld met een dagje ontspannen.

Mijn ouders zouden mijn ouders niet zijn als daar een grote MAAR aan toegevoegd zou worden! Omdat ze ook nog nooit in de Pyreneen waren geweest en ze daar op weg naar de Costa Verde toch langs kwamen moesten we eerst een weekje aan hun inspanningswensen in de Cerdanyavallei voldoen, voordat op het strand en in de zee kon worden ontspannen……

Gelukkig gooide een Europese hittegolf roet in het eten van de plannen van mijn ouders. De eerste week Pyreneen was puffen en afzien, zelfs op 1.300 meter hoogte. Er was gelukkig een zwembad bij het hotel en als er al gewandeld werd, dan een klein stukje op grote hoogte naar een meertje o.i.d. Al met al een toch niet al te actief weekje Pyreneen gelukkig, waardoor we echt een fantastische vakantie beleefden.