Beste lezer,

Het was koud dit voorjaar. Al maanden staan er 2 paar slippers en 1 paar crocs in mijn kast te wachten. Onder ons balkon staat de waterbaan, gedemonteerd en depressief voorbij de rand van het balkon het te staren. Geteisterd door Siberische noorderwinden leiden ze onder de kou. Haar plastic krimpt, de eerste haarscheurtjes worden zichtbaar. Als we hem nu buiten opzetten wordt de waterbaan een ijsbaan, waarop de mussen vrolijk kunnen schaatsen. Ondertussen zuchten mijn vader en moeder nog een keer en vragen zich vertwijfeld af: hoe houden we het gezellig hier binnen?

En ik ben 3,5 jaar, beste lezer. De leeftijd waarop je verlangt naar nieuwe uitdagingen. Uitdagingen in de vorm van de basisschool, de veel oudere buurjongens om mee te spelen, uitdaging in de vorm van banjeren in het bos, op zoek naar takken en watervallen. En wat doen mijn ouders? Ze houden me binnen……

En daar proberen mijn zusje en ik dan maar een beetje warmte te creëren in dit te koude voorjaar. Op mijn knieën glijend, mijn vader uitdagend, trouwringen overhandigend, Koning Nout de 1e spelend, mijn zusje die net zo hartverwarmend lacht als onze nieuwe koningin Maxima.