Op 13 november, precies op de sterfdag van onze opa, is het haar eindelijk gelukt te gaan lopen. Mijn vader had het sinds eind september al voorspeld: voordat Sinterklaas in het land komt, zal onze dochter lopen.

De laatste dagen begon hij wel wat peentjes te zweten of dat nog wel zou lukken, maar dan toch…. het wonder geschiedde. De slofjes van mijn zus waren al een paar weken kapot en te klein. In afwachting van nieuwe liep ze op veel te gladde sloffen rond, waar ze om de haverklap mee viel.

Zodra de postbode het pakje had bezorgd, deed papa haar sloffen aan en begon ze met haar eerste pasjes. Hieronder een filmpje van mama, een dag later, waarin ze laat zien dat ze ook al flink kan tillen.

Ze kan ook al woordjes zeggen:

“bal”
“aato”
“uit”
“Aam”