Beste lezer,
Tijd weer voor een update, want er is weer veel gebeurd. Op de wereldbol, die ik van oma heb meegekregen, heeft papa me laatst laten zien dat er rondom Europa veel conflicten zijn. Syrië, Irak, Egypte, Libië, de Oekraïne, allemaal landen waar het chaos is en oorlog en onnodig lijden van burgers de boventoon voert.
Met name de dreiging van moslimfundamentalisme van de I.S. is een thema dat ons kleuters enorm bezig houdt en dat vaak tijdens ons kringgesprek in groep 2 ter sprake komt.
Om de dreiging goed het hoofd te kunnen bieden heb ik een paar maanden geleden besloten daar iets tegen te doen. Mijn tante had me ooit nog een pak cadeau gedaan, wat goed van pas zou komen. Vanuit het motto: “When in Rome, do as Romans do” heb ik dat pak uit de kast gepakt en ben ik aan het trainen geslagen voor de contra-jihad. Zo oefen ik de laatste tijd op man-tegen-man gevechten en onthoofdingen. Toen juf Marije vertelde dat er zelfs terreurdreiging gold voor de later die week te houden kinderdisco op school, heb ik besloten de kinderdisco met mijn leven te verdedigen. Gehuld in pak en zwaard heeft mijn vader, schichtig voor politie of anti-terreureenheden, mij naar school gelopen, alwaar ik een uur lang in de deurpost mijn klasgenoten heb bewaakt (met chips -;).
Mochten moslimextremisten Nederland echter binnenvallen en veroveren, beste lezer, dan heb ik een goede schuilplek voor ons reeds gevonden. Mijn oma wilde graag een weekend weg en heeft me in oktober het eiland Texel laten ontdekken. Daar had ik de tijd van mijn leven. Ik kon met mijn vlieger op het strand oefenen op het uitwisselen van code-taal met de Britten. Ook heb ik in het bos verschillende verstopplekken gevonden. En mijn zusje? Zij kan zich uitstekend vermaken met de daar ruim aanwezige zeehonden. Mocht het zo ver komen, wij zijn daar veilig.
Over mijn zusje gesproken, haar reactie op al die oorlogsdreiging om ons heen is: dansen! Zij heeft zich opgegeven voor een massale online protestactie van de huidige YOLO-generatie: Dance for peace. Al dansend hopen zij de harten te doen smelten van zowel terroristen als Vladimir Poetin en daarmee vrede in de wereld te bereiken. Een beetje naief misschien, maar dat mag als je nog maar twee jaar bent.
In het filmpje zie je haar trouwens ook in de trein zitten. Toen waren we onderweg naar het ZAPP Sinterklaasfeest. Ik ging voor sinterklaas en opa-piet, papa ging voor Dieuwertje Blok. Ik heb zelfs een tijdje gedacht dat mijn papa verliefd op haar was, maar toen ik een paar maanden later vroeg op wie papa verliefd was, antwoordde hij vrij obligaat: “mama”. Alsof ik dat geloof….!
Ook de kerstvakantie was weer een groot feest. Mijn vriendin Lotte was weer een echt engeltje, om door een ringetje te halen, ik mocht lekker kinderwijn bij oma drinken en mijn eigen vlees bakken. En oom Jan heeft ook nog een groot vuur voor ons gemaakt.
Laatst vroeg ik aan mama en papa of het verhaal van de grote, heldere ster in Bethlehem echt gebeurd was. Mijn papa en mama wisten dat niet zeker, zeiden ze. Maar ik wel hoor, dat verhaal is gewoon echt gebeurd. Als God zulke mooie engeltjes als Lotte kan maken, kan hij ook een grote ster laten schijnen!